Moja włosowa historia, czyli kiedyś zapuszczę!

Na blogach szał na zapuszczanie włosów. Nie dziwię się temu, bo i ja w skrytości ducha marzę o pięknych i długich włosach. Zawsze miałam krótkie, ba! Prawie ścięte na chłopaka (bo rodzice, bo dziadki, bo coś tam, coś tam). W pewnym wieku powiedziałam basta! I zaczęłam zapuszczać. Jakoś tak po ślubie stwierdziłam, że ścinam (nie mam zdjęć z tamtego okresu). Ale znowu to nie było to, więc znowu zaczęłam zapuszczać. Czemu tak? Bo owszem długie włosy miałam, ale były kompletnie zaniedbane, poza tym nie potrafiłam zrobić z nimi nic, co pokazało by ich i moje piękno. Włosy miałam albo spięte w kucyka, warkocza albo węzeł. Najczęściej w węzeł. Nooo.. po prostu strasznie je zaniedbałam. I jak w spiętych wyglądałam jako tako (świetnie udawałam Samarę z Ringa!), to w rozpuszczonych wyglądałam koszmarnie. Już pomijam tuszę (zobaczycie po zdjęciach jak z buzi zleciałam), ale po prostu włosy miałam okropne! Oklapnięte, bez życia i dwukolorowe. Bo schodziłam wtedy z czarnego na czerwień (tak, miałam okres fascynacji czarnymi włosami, jednak w czerwieni czuję się znacznie lepiej i podejrzewam, że lepiej wyglądam).
To jak, chcecie zobaczyć moją włosową historię?

Luty 2012:

Jedna wielka kompletna porażka, czyż nie? Widać jak strasznie są zaniedbane. Odżywki stosowałam, bo stosowałam, ale to nie to. Ogólnie włosy mi szybko rosły, a może tak mi się wydawało, bo nie zwracałam na nie kompletnej uwagi?

Marzec 2012:

Postanowiłam ściąć włosy. Jednak to co ja chciałam, a to co zrobiła mi fryzjerka mija się kompletnie. No cóż, różnica jest kolosalna. I... cały czas jest ten sam kolor włosów. Miała być fajna fryzurka, wyszło jak wyszło. Chwilkę pochodziłam w rozpuszczonych i zaraz spinałam, bo mnie denerwowały

Kwiecień 2012:

Jak widzicie znowu ścięłam włosy, wyrównałam, grzywkę zrobiłam (której nie widać, ok). Dobrze się w tych włosach czułam, w końcu zaczęły mi rosnąć. Ścięłam je przed świętami wielkanocnymi. Odżyły. Zaczęłam baczniej przyglądać się szamponom i odżywkom, więcej uwagi poświęcałam na pielęgnację, zaczęłam podczytywać blogi stricte poświęcone włosom.

Maj 2012:

Jak widać jest różnica, niby tylko miesiąc, no dobra, 1,5 miesiąca, ale włosy inaczej się układają, są lepsze a i ja odżyłam. Bardziej mi to pasowało, niż takie smętne strąki przylegające do twarzy. Czyż nie? No i ten kolor! Sam w sobie odbija światło, więc czasami jest oczojebny. Me gusta!

Wrzesień 2012:

Co prawda zdjęcie robione jest trochę pod koniec sierpnia, ale nadal są takie same. Widać już dużą różnicę. Potargane przez wiatr, nie chciały się ułożyć, ale to nic, nawet i bez ułożenia, moja twarz wygląda lepiej. Zdecydowanie grzywka mi służy. I nareszcie częściej chodzę w rozpuszczonych włosach. Polubiłam to. Dużą różnicę widać z tyłu włosów - urosły całkiem całkiem (nie wiem ile, nie myślałam by mierzyć).

Mam zamiar bardziej o nie dbać, no wiecie, odpowiedni dobór szamponów, olejowanie (bo teraz robię to rzadko), laminowanie, zabiegi pielęgnacyjne, czytać i uczyć się, eksperymentować. I może w końcu zapuszczę dłuższe, ale przede wszystkim zdrowe i pięknie wyglądające włosy.